Średniowiecze

Początki Warszawy jako ośrodka miejskiego są bardzo skromne. W X wieku gdy państwo polskie ukazało się na mapie Europy jako dobrze zorganizowane Państwo, obszar Mazowsza był opóźniony w rozwoju gospodarczym w stosunku do Małopolski i Wielkopolski. Ślady osadnictwa zostały znalezione przez archeologów, którzy prowadzili swe wykopaliska w rejonach Warszawy. Odnaleźli ślady grodu w Bródnie Starym, który pochodziły z końca IX wieku. Był to niewielki ośrodek militarno-gospodarczy, a jego rola była skromna, wyłącznie lokalna.

Niestety z bliżej nieznanych przyczyn ów gród przestał istnieć w pierwszym dziesięcioleciu XI wieku. Brak jakichkolwiek informacji, aby przez następne 200 lat powstał jakikolwiek inny gród znajdujący się na terenach dzisiejszej Warszawy. Do XIII wieku były one prawdopodobnie zarządzane przez jeden z grodów leżących w okolicy – Serock albo Zakroczym. W XIII wieku został założony gród w Jazdowie, który według ustaleń archeologów mógł znajdować się na terytorium dzisiejszych Łazienek. Zasięg administracyjny nie był jednak zbyt duży i został on zniszczony w około 1262 roku.

Warszawa jako gród została założona na przełomie XIII i XIV wieku na terenie dzisiejszego Starego Miasta. Oficjalne zapiski mówią, iż w 1321 roku urzędował tam kasztelan warszawski, oznacza to iż Warszawa nie była tylko grodem warownym, ale również pełniła funkcję sądu. Odtąd aż do schyłku XVIII wieku na zamku warszawskim odbywały się sądy ziemskie. Z biegiem czasu Warszawa zaczyna wyrastać ponad Czersk i co ważniejsze osobistości przenoszą tutaj swoje siedziby, jak i również zmieniają swoje tytuły dodając do nazw „warszawski”.