Oświecenie cz.2
Jednym z ważnych składników przemian społecznych w Warszawie było kształtowanie się inteligencji. Powstała elita ludzi, która utrzymywała się z wykonywania pracy umysłowej. Do owych zawodów należeli: nauczyciele, palestranci, lekarze lub „wyzwolone zawody artystyczne”. W czasach Stanisława Augusta powstał w Polsce zawód literata. W Polsce wydawano 59 czasopism, z czego 21 było wydawanych w Warszawie. Nie licząc dziennikarzy sporo osób które potrafiło pisać, zajmowało się pisaniem listów, pisaniem gazet i informacji dla szlachty. Ruch wydawniczy w epoce Oświecenia w Warszawie był ogromny. Powstawały pierwsze biblioteki, co zaowocowało kolejnym zawodem jakim był właśnie bibliotekarz. Kolejnym poważnym zawodem został drukarz. Pozostałe sfery kulturalne i związane z nimi zawody to – aktorzy, śpiewacy i tancerze, jednak nie była ona za bardzo akceptowana przez społeczeństwo.
Państwem z którego stolica czerpała idee była Francja. Dotyczy to nie tylko filozofii i literatury epoki Oświecenia, ale również ciągotek rewolucyjnych, które można było wyczuć pośród ówczesnego społeczeństwa polskiego. Podczas upadku Rzeczpospolitej to właśnie idee rewolucji francuskiej nadadzą Polakom chęci do walki o niepodległość.
Ważnym zjawiskiem kulturowym w ówczesnej Warszawie, było życie literackie i oświata. Król poparł literaturę zaangażowaną politycznie i ideowo. Według jego idei literatura miała wytwarzać w Polakach pojęcie estetyki, zwalczać obskurantyzm i sarmatyzm, popularyzować nowe ideały i co najważniejsze promować monarchię króla.
